Cliché 3: You don’t know what you’ve got till it’s gone

Het cli•ché; o; zelfst.naamw.): Een uitspraak/beeldspraak die zo vaak gebruikt wordt dat het geen kracht meer heeft; een afgezaagde gezegde.

Tijd heb je niet, tijd maak je. Het gaat er niet om wat je kent, maar wie je kent. Elk voordeel hebt zn nadeel. Allemaal clichés. Gezegdes, beeldspraak, adviezen en tegeltjeswijsheden die je zo vaak hoort dat ze eigenlijk geen kracht meer hebben, ondanks dat ze wellicht (nog steeds) waar zijn. In de blogreeks ‘clichés’ passeren verschillende de revue. De vorige was: Elke reis begint met een eerste stap. Ditmaal is het cliché: You don’t know what you’ve got till it’s gone.

Joni Mitchell never lies

Don’t it always seem to go

That you don’t know what

You’ve got till it’s gone

Met deze klassieke en onvergetelijke tekst had Joni Mitchell, later gecovered door o.a Counting Crows en Janet Jackson, niet alleen een hit, maar ook een cliché te pakken. Een cliché, omdat het vooral door ouderen (waar ik me sinds mijn 35ste één van voel) en in weemoedige situaties wordt aangehaald. “Geniet maar van je jeugd, want als je mijn leeftijd hebt ga je het missen!” of “Wacht maar tot… er niet meer is, want je gaat het missen!”

Omdenken

Het is voor een reden een cliché. Want je jeugd weet je pas echt te waarderen zodra die voorbij is. Ik weet nog wel zelf de eerste keer dat ik m’n bed uit stapte en delen van mijn lijf (zonder reden) kraakte. Toen was het fysieke verval al goed begonnen. Ik overdrijf uiteraard (helaas maar lichtjes),  maar dit is voor de meeste wel een herkenbaar iets. Want toen ik 21 was kon ik de hele nacht doorhalen en was ik na een dutje en korte douche weer helemaal fit! Was ik maar weer…..

Het interessante of misschien wel het leuke is dat bij dit cliché het ook de andere kant op geldt. Het is niet alleen maar negatief namelijk. Denk maar terug aan hoe je je voelde toen je na een lange periode ineens helemaal stressvrij was. De opluchting omdat er een last van je schouders viel. Of hoe je je voelde na het nemen van een beslissing die je tijden had uitgesteld (en goed uitpakte). Of nadat je eindelijk af was van die partner en je weer single was. Toen drong het pas bij je door welke last je elke dag met je meedroeg. Je moet focussen op het positieve, ook weer zo’n fijn cliché, dus dat ga ik verder in dit stuk ook maar doen.

Bewustwording

Voordat je überhaupt opgelucht kan zijn, moet je natuurlijk wel bewust zijn van wat je nu ‘kwijt’ bent. Hiervoor moet je iets aan zelfreflectie doen, en dat is voor veel mensen ERG moeilijk. Zelfreflectie of kunnen terugkijken op niet alleen jouw handelen maar ook ervaringen is lastig, omdat we alles ervaren en zien door een bepaalde ‘bril’. Die ‘bril’ is deel van ons onbewuste ‘zijn’ en daarom zit daar een bepaalde ‘bias’ aan. Dus je zou terug moeten (kunnen) kijken vanuit een neutrale helicopterview. Het gevaar van terugkijken is dat je blijft hangen. Zodra je blijft hangen, loop je eigenlijk achteruit de toekomst in. Oftewel, de focus is de verkeerde kant op. Want als je niet kan zien waar je heen gaat, kan je ook de obstakels op je pad niet ontwijken en zal je niet helemaal snappen/volledig bewust zijn van waarom het  fout blijft gaan. Met geluk kan je terugkijkend wel zien waarover je gestruikeld bent.

Pak het moment terwijl je naar de toekomst kijkt

Af en toe stilstaan en goed en vooral objectief reflecteren op waar je nu bent is altijd goed. Als persoon, emotioneel, rationeel en wellicht zelfs spiritueel. Ben je waar je wil zijn? Zo niet, kijk naar de toekomst en waar je heen wil. In het moment van stilstaan, kijk ook eens over je schouder naar waar je vandaan kwam. Hoeveel verschil er is met waar je nu bent. Belangrijk is dus dat je niet blijft hangen in het naar achter/terugkijken in het verleden, maar dat je het dus echt alleen een blik gunt voor je weer verder gaat.

Wees dankbaar

Vier elke positieve verandering. Het hoeft niet groots te zijn, het kan zo klein zijn als gewoon bevestigen dat JIJ dat hebt gedaan, een mentaal schouderklopje. Meer niet. Maar negeer het niet. Wees bewust, en ook vooral eerlijk naar jezelf. Niet alleen als het niet lukt maar ook wanneer het dus wel lukt. En als je het niet alleen hebt gedaan, helemaal goed! Dat betekent dus dat je een social support systeem om je heen hebt. Wees daar ook dankbaar voor. Zeker als het echte vrienden zijn. Dat is gekozen familie. Die kiezen ervoor om jou onderdeel te maken van hun leven. Ook dat heb je aan jou te danken. Want als jij niet jij was geweest, dan had je ze niet gehad. Met deze Cruijfiaanse uitspraak stop ik op mijn hoogtepunt.

Dus als je een doel hebt, ga er voor! Zet die eerste stap, en kijk tijdens je reis af en toe terug om te kijken waar je staat en of je nog op de weg bent die je wil bewandelen. Sta dan ook stil bij wat je allemaal “kwijt” bent. Zowel positief als negatief. Because “you don’t know what you’ve got till it’s gone”.