Het cli•ché; o; zelfst.naamw.): Een uitspraak/beeldspraak die zo vaak gebruikt wordt dat het geen kracht meer heeft; een afgezaagde gezegde.

Tijd heb je niet, tijd maak je. Het gaat er niet om wat je kent, maar wie je kent. You don’t know what you’ve got ‘till it’s gone. Allemaal clichés. Gezegdes, beeldspraak, adviezen en tegeltjeswijsheden die je zo vaak hoort dat ze eigenlijk geen kracht meer hebben, ondanks dat ze wellicht (nog steeds) waar zijn. In de blogreeks ‘clichés’ passeren verschillende de revue. Om te beginnen met: gewoon DOEN

Makkelijker gezegd dan gedaan

Iedereen die een boek over coaching of zelfhulp heeft gelezen, een filmpje op social media van een coach heeft gezien of zelf een coach is of heeft gehad, zal dit kennen. Maakt niet uit wat je wil bereiken, je moet het ‘gewoon DOEN’. Het is zo’n cliché dat het zelfs één van de meest bekende slogans van de wereld is: Just do it. Gewoon doen: Je wil [voer willekeurig doel in] bereiken? Gewoon doen. Als het toch zo’n cliché is, waarom doen mensen het dan niet gewoon? Om maar meteen een ander cliché te gebruiken, is het zoals altijd ‘makkelijker gezegd dan gedaan’.

Homeostase

Waarom is het dan zo moeilijk? Door iets te ondernemen/te doen, treedt er een verandering op en dát is nu juist waarom het vaak niet lukt. Hoe raar het ook klinkt, ons brein houdt niet van verandering. Het heeft een voorkeur voor een homeostase. Een situatie die in balans is en dus hetzelfde blijft. Ongeacht of de verandering positief of negatief is, verandering wordt ervaren als (even kort door de bocht) ‘eng’ of zelfs ‘gevaarlijk’.

Kleine stappen of sprong in het diepe

Of het nu afvallen, aankomen, meer geld, minder werken, verhuizen, of je grote liefde vinden is, het antwoord is/begint met ‘doen’. Oftewel actie ondernemen. Echte verandering kan alleen plaatsvinden als je uit je ‘comfort zone’ stapt. Dus actie ondernemen. Dus ‘gewoon doen’. Dan rijst alleen de vraag: Hoe?
Persoonlijk geloof ik meer in het ‘vooruit duwen van je grens’. De grens opzoeken en deze stap voor stap vooruit duwen. Je begeeft je dan altijd op/net over de grens van je ‘comfort zone’. En dat is waar je groeit, door ontwikkelt. Het nadeel van deze aanpak? Het rendement is relatief klein, omdat de verandering ook relatief klein is. Het voordeel van deze aanpak? Het levert minder stress op en omdat het makkelijker voelt het ook nog sneller leidt tot een vervolg stap, omdat je in ‘de flow’ zit.

Een andere manier is een grote sprong in het diepe. Super oncomfortabel zijn en de grens van je ‘comfort zone’ naar je toe trekken. Nadeel hiervan is dat het moeilijker is en zowel vooraf en in het begin meer stress oplevert. Daarom wordt er vaak niet eens aan begonnen Bij de grote sprong is het rendement (meestal) wel groter en sneller. Ach ja, ”elk nadeel hebt z’n voordeel” aldus het aloude Cruijffiaanse cliché.

Zoek hulp en neem je verantwoordelijkheid

Ongeacht of je het in kleine stappen of in grote stappen gaat doen, je moet het nog steeds gewoon doen. Mis je zelf de discipline, zoek dan hulp. Dit kan een maatje zijn of een coach. Waar het om draait is dat iemand je herinnert aan je verantwoordelijkheid naar jezelf en je doel. Maak geen to-do lijst maar een lijst met doelen om te behalen en ga het DOEN. Zet die eerste stap, en daarna de tweede, en de derde etc. En voor je het weet heb je het gewoon gedaan.

Succes met het gewoon doen.